PRAIRIE DOG -NEODOLJIVA KUGLICA- prerijski pas obožava maženje i paženje.

PRAIRIE DOG -NEODOLJIVA KUGLICA- prerijski pas obožava maženje i paženje.

To su glodari veličine malih kunića (30-40 cm) uključujući i mali rep. Nazvani su prerijskim psima, prema glasovima koje ispuštaju, a koji su nalik psećem lavežu. Naseljavaju ravnice Sjeverne Amerike. Ove životinjice pasu travu na površini kuda lutaju i drugi stanovnici tog područja (kojoti, divlje mačke, tvorovi, jastrebovi..) koji bi sa zadovoljstvom pojeli prerijskog psa, ako bi im se za to ukazala prilika. Zbog toga su prerijski psi razvili vrlo djelotvornu odbranu koja je zasnovana na efikasnom društvenom sistemu organizacije. Oni grupno žive u velikim podzemnim naseljima, u kojima ima i po hiljadu jedinki. Svaki "grad" je podjeljen u niz manjih zajednica sa otprilike tridesetak životinja koje se međusobno dobro poznaju, te mnoge od njih imaju neposredno povezane jazbine.

Ove životinje ne samo što mogu da dignu uzbunu, već  daju prilično precizan opis nadolazeće opasnosti.
Prerijski psi ispuštaju različite krike u zavisnosti od toga da li im se približava drugi prerijski pas, čovJek, orao ili kojot. Putem određenih varijacija preciziraju stas, oblik pa čak i boju pretećeg subjekta.
Crnorepi prerijski pas većinom jede travu koja tokom ljeta može sačinjavati i više od 75 % njegove ishrane. Vrsta trave se mijenja tokom godina. Ponekad jede grmlje, podzemno korijenje, posebno tokom zime, manje životinjice poput skakavca, te izmet američkog bizona..

Manje zajednice imaju uvijek nekoliko članova na tzv.stražarskoj dužnosti. Oni sjede na humci iskopane zemlje, kraj ulaza u jazbinu, odakle mogu najbolje vidjeti šta se oko njih događa. Ako jedan spazi neprijatelja, oglasiće se nizom zvižduka kojima će ostali članovi zajednice razumjeti značenje. Za svaku vrstu grabljivca imaju svojevrstan zov, tako da svi znaju ne samo da im prijeti opasnost, već i koliko je ozbiljna. Zov upozorenja kojeg  proizvodi "stražar" ponavljaju ostali u blizini, pa se on širi čitavim gradom i tako su svi na oprezu. Stanovnici ne biježe odmah, već zauzimaju strateške položaje u blizini svojih rupa. Sa tog mjesta, uspravljeni na zadnjim nogama zure u uljeza, prateći pomno svaki njegov pokret. Kada npr.kojot trčkara kroz njihovu teritoriju, uzbuna se širi od zajednice do zajednice pa ga dočekuje čvrsto i bijesno piljenje prerijskih pasa, koji ga preteći prate sve dok ne stigne u neposrednu blizinu, a onda u trku nestaju svi u svoje jazbine.

Društveni život prerijskog psa nije ograničen samo na odbranu. Odrasli, koji sjede izvan jazbine, objavljuju svoje pravo vlasništva još jednim u nizu zvižduka, popraćenog malim skokom u vis. Za vrijeme sezone parenja članovi zajednica veoma su bliski i brane svoje granice od svakog napadača. Polno sazrijevaju sa tri godine, a godišnje imaju 1-6 mladih koji se rađaju slijepi i bez dlake. Kada se završi vrijeme "napetosti", opuštaju se, tumaraju po teritoriji i zalaze u područja jedni drugima. Kada se nepoznati pridošlica približi starosjedeocu, životinje vrlo oprezno razmjenjuju prilično rezervisan poljubac, a zatim uzajamno njuše analne žliezde, kako bi ustanovile da li su srodnici iste populacije. Ako se ne poznaju, rastaju se i posjetilac odlazi. Ali ako otkriju da su pripadnici iste zajednice, ljube se otvorenih usta, nježno se timare i često zajednički odlaze i pasu jedan uz drugoga.

Unutar naselja, prerijski psi se sa posebnom brigom odnose prema rastinju. Oni ga tako temeljno popasu da su mnoge biljke, koje naročito vole, gotovo potpuno iskorjenje. Tada se sele na drugi dio svoje teritorije, a stare pašnjake ostavljaju neko vrijeme, da bi se na njih vratili kad se biljke oporave. Oni čak selektivno uzgajaju biljke. Ne vole kadulju (jednu od češćih i otpornijih biljaka na ravnicama), pa ako neka sadnica kadulje pusti korijen i proširi se, oni je namjerno podgrizaju, da bi se više proširile biljke koje radije jedu. Gotovo isključivo su biljojedi ali znaju pojesti i ponekog insekta.

Inače, ove životinjice popularne su u zoološkim vrtovima, ali kao kućni ljubimci izuzetno su rijetki jer su zahtijevni što se tiče držanja i ishrane. Takođe, tokom godine ulaze u specifičan period parenja  koji može potrajati i do nekoliko mjeseci, a kada im se ponašanje drastično promjeni - često postaju ratoborni pa čak i agresivni. Mogu oboljeti od glodarske kuge.